Shefqet Cakiqi

Në programin Zgjedhor të PSHDK-së i shpallur publikisht më ra në sy kërkesa që dje e kishte bërë Ibrahim Rugova, tash të njejtën e kishin përvetësuar dhe si servis i LDK-së PSHDK e shpallte për prioritete të realizimit të projektit të tyre politik në fushatën zgjedhore të 17 nëtorit 2001 . Fjala është për pikën në të cilën thuhet : · "PSHDK do të angazhohet për aktivizimin e të gjithë ish-policëve në shërbimin policor të Kosovës, si dhe të gjithë ish-oficerve profesionist në Trupat Mbrojtse të Kosovës" (nga programi i shpallur në faqe të internetit të QIK-ut) Ky angazhim i tyre nuk është origjinal, sepse kjo më parë ishte kërkes e Ibrahim Rugovës, mirpo edhe PSHDK-ja si servis i LDK-së tash ka marr përsipër të plasoj këtë iniciativë për rehabilitimin e ish policëve dhe ish oficerëve të shërbimeve Jugosllave dhe inkuadrimin e tyre në strukturat e reja institucionale të Kosovës. Edhe me këtë rast i përkujtojm PSHDK-istat se ish policia Jugosllave dhe ish oficerët e Armatës Popullore të Jugosllavis vetëm në periudhën 1981-1990 kanë zbatuar në Kosovë dy herë gjendjen e jashtzakonëshme, njëher në shtypjen e demostratave të 1981 dhe një herë në mars të vitit 1989 kur Kosovës i merret edhe ajo gjysëm autonomia. Ish-policia dhe ish-oficerët profesionist ishin të rreshtuar dhe argat të Serbis gjegjësisht RSFJ-së. Çdo mëngjes ajo polici dhe ata oficer profesionist kanë ngritur flamurin Jugosllav dhe ka kënduar Hymnin "Hej Sllaveni"!! Gjat shërbimit të tyre vetëm në periudhën 1981-1990 për qështje politike në burg, demostrat apo atentate janë vrarë 167 persona, janë plagosur 500 persona, janë ndjekur penalisht 12 mijë persona dhe janë trajtuar në polici 500 mijë persona me pjesmarrjen direkte të policisë së preferuar të Ibrahim Rugovës dhe PSHDK-së. Kjo e konfirmuar edhe nga ish kreu i policis së përmendur Rrahman Morina, ish bashkëshorti i Borisllava Morinës, tash e angazhuar në kthimin e kriminelve të luftës në Kosovë. Një kërkesë e tillë për rehabilitimin e ish-policis dhe ish-oficerve të APJ-së është një nëpërkëmbje dhe gërvishje në shum plagë që ka shkaktuar okupatori serb me vazalët e saj. Këtu vetshtrohet një pyetje se në këtë projekt të rehabilitimit të ish-policëve dhe ish-oficerve që në programin e PSHDK-së dhe Ibrahim Rugovës thuhet "të gjith ish-policëve .... të gjith ish-oficerëv... " aty nuk përmendet përkatësia nacionale e tyre, a thua aty do të përfshihen edhe kriminelët serb të policis që së bashku kanë bërë krime në Kosovë, aty me siguri do të gjendet edhe Borisllava Morina bashkëshortja e Rrahman Morinës, aty me siguri do të gjendet edhe ish bashkëshortja e Ahmet Krasniqit, dy bashkëshortet e Tahir Zemës, aty do të gjendet edhe Demë Muja oficer policie në Pejë tash i arratisur në Serbi, gjegjësisht në Novi Pazar, aty do të gjendet edhe Lulzim Neziri ish polic tash i ikur në Vranjë i ndërlikuar në vrasjen e Komandant Drini, aty do të jenë edhe ish polici i serbis i implikuar në vrasjen e Xhemail Mustafës, aty do të rehabilitohen dhe ish krerët e policis kosovare si Rrahman Morina, Selim Brosha etj. Nuk është për të u befasuar se te kjo shtresë ende ekziston nostalgjia për Jugosllavizmin dhe që lufton aq shum për Kosovën Multietnike por më befason insistim i tyre se jan nacionalista shqiptar, se janë e djathtë demokratike e Kosovës e gjevahire të tjera!! Po ku është i djathtë e nacionalist demokrat shqiptar Mark Krasniqi ish partizan i Titos dhe Rankoviqit pjesmarrës në Konferencën e Prizrenit kur bëhet aneksimi i Kosovës nga Serbia në korrik të vitit 1945, Mark Krasniqi i martuar me serbe dhe për dekada duke jetuar në Serbi, i cili edhe sot e kësaj dite ka mardhënje miqësore me Serb ka dhëndërin Serb, Mark Krasniqin që edhe bashkëshortja e gjelatit Millosheviq (Mira Markoviq) në një intervistë të botuar nga "Bujku" shpreh fjal të mira për te dhe i bënë propozime që të takohen dhe të bisedojn për zgjidhjen e problemeve në Kosovë !! Vetëm një vështrim rutinor i krijimtaris "shkencore" të Mark Krasniqit vrehet se shkrimet e tij janë informazione të përmbledhura hulumtuese për Akademin e Arteve dhe Shkencave Serbe ku Mark Krasniqi ka shërbyer për 12 vite (dymbëdhjetvite), ato shkrime nuk përfaqësojn afirmimin e kulturës dhe shkencës shqiptare, nuk afirmojn idealet për pavarsi dhe shkëputje nga Serbia, por jan një përmbledhje hulumtuese që ndoshta si materjale të përkthyera në gjuhën serbe për Akademin serbe kanë shkuar në dëm të Kosovës !!! Ndoshta këtu qëndron ai kompleksi që në krye të fjalës e qesin mbështjellësin ose maskën "jemi parti nacionaliste " !!! Po lexoj sot në shtypin kriptokomunist të Kosovës në fushatën parazgjedhore të zgjedhjeve të 17 nëntorit 2001 për veprimtarin partiake të disa "ish-juristëve të Kosovës" (të cilët nuk ishin të Kosovës por të Serbisë) të cilëve po ju jepet epiteti "i njohur", "largpamës", "nacionalist" etjera, fjala është për Tadej Rodiqin nënkryetar i Partisë Shqiptare Demokristiane të Kosovës, ish Gjykatës që në vitet `80 shqiptonte dënime drakonike pikrisht "nacionalistëve", "irridentistëve dhe kundërrevolucionarëve" shqiptarë që ishin të angazhuar për formimin e shtetit të Kosovës, gjegjësisht Republikës së Kosovës. Unë personalisht së bashku me vëllan dhe tre shokë të tjerë jemi të dënuar nga kolegji i përbërë nga gjyqtarët: Tadej Rodiqi, Halil Halilaj, Aqif Tuhina, Shefqet Bytyqi dhe Dushan Cvetkoviq antar, me bashkpuntoren profesionale Milica Smajli, procesmbajtës në çështjen penale kundër të akuzuarve Shefqet Cakiqi, Afrim Fusha dhe Muhamet Ymeri, për vepër penale bashkimi për veprimtari armiqësore, të parashikuar nga neni 136 par. 1 lidhur me nenin 114 të LP të RSFJ dhe kundër miturve Bedri Ajeti e Ismet Cakiqi, për vepër penale - bashkimi për veprimtari armiqësore, të parashikuar nga neni 136 par. 2 lidhur me nenin 114 të LP të RSFJ, në seancën e mbajtur me 14 nëntor 1984. Për hirë të informimit të opinjonit publik dhe për të kuptuar se vërtetë a mundet Tadej Rodiqi të jetë jurist largpamës, i njohur dhe nacionalist unë po sjellë aktgjykimin e lëshuar nga ai si kryetar i kolegjit gjyqësor në seancën e mbajtur me 14. nëntor 1984! Jetojm në një periudhë të quditshme; ata që dje ishin komunista, që me të gjitha mjetet e luftonin nacionalizmin dhe irridentizmin shqiptar, që propagandonin patriotizmin Jugosllav, që ishin në gjendje edhe të burgosnin edhe të torturonin edhe të vranin për patriotizmin jugosllav, sot mundohen të vetrehabilitohen dhe veti i japin epitete "profesionalista" "jurista të njohur", "me përvojë shum vjeçare", "nacionalista" etj. e në të njejtin rast ish viktimat e tyre, ish të burgosurit, të diferencuarit, të leqiturit, të përjashtuarit nga shkollimi e studimi i akuzojnë tash me akuza tjera si "të pa aftë" , "të papërvojë", "komunista", "enverista" e çka jo tjetër vetëm për të arsyetuar veprimet e tyre në periudha të errëta në biografin e tyre. Unë për këtë arsye mora mundimin dhe të gjith aktgjykimin të titulluar "Në emër të popullit" të përpiluar dhe të nënshkruar nga Tadej Rodiqi po ja prezentoj opinjonit të lexuesve që ta lexojn dhe vet të gjykojn. Kurrë nuk jam bindur se Tadej Rodiqi ka zbatuar vullnetin e popullit tim për të na denuar atëher !! Po sot çfar kërkon Tadej Rodiqi ? Pa kërkuar falje ndaj viktimave të tij, tash turr e vrap në politikë për të zënë ndoj kolltuk !! Pa pritur dhe parë se athua viktimat e tij do ta padisin në gjygj, pa pritur vendimin e Parlamentit të Kosovës, i cili me siguri disa do të i rehabilitonte por disave do të ua ndalonte me ligj përsëritjen e recidivit !! Unë kur jam burgosur kam pasur tetëmbdhjet vjet, sa kishim maturuar në shkollën e mesme në Besjanë (ish Podujevën) në drejtimin e gazetarisë. Ishim gjenerata që patëm organizuar demostratën e 1 dhe 2 prilli të vitit 1981 dhe kishim tentuar prap në përvjetorin me 1982 të demostronim vullnetin tonë për Republikën e Kosovës. Ishin këto rrethanat që unë me shokë shkolle kishim shkruar artikuj dhe trakte të ndryshme për arsyeshmërin e kërkesës për Republikën e Kosovës, kishim bërë kërkesën për lirimin e të burgosurve, kishim shpërndar ata artikuj dhe pamfleta, kishim shkruar në disa raste në vende publike parullat për Republikën e Kosovës dhe për lirimin e të burgosurve. Ishte ky corpus delikti ynë që Tadej Rodiqi, mua më shqiptoi denimin 4. (katër ) vjet burg, shokëve të mi Muhamet Ymeri 3. vjet e gjysëm, Afrim Fusha 3. vjet e gjysëm dhe dy të miturve të moshës nën 18 vjeqare, Bedri Ajeti dhe Ismet Cakiqi nga dy vjet burg të cilat i kemi mbajtur deri në ditët e fundit. Dhe në qfar burgjesh, në burgje të tipit të mbyllur, në burgje hetuese, duke shkelur edhe vet ligjin jugosllav të atëhershëm, të miturit është dashur që denimin ta mbajn në Shtëpit Korrektuese për të mitur, po kjo për nacionalista dhe kundërrevolucionarët shqiptar atëher nuk vlente!! E përkujtoj Tadej Rodiqin se vitet më të mira të jetës time nga 18 deri 22 vjet i kam kaluar burgjeve hetuese, duke filluar nga Burgu i Prishtinës, Burgu i Gjilanit dhe Burgu i Zrenjaninit gjithësejt katër vite, ditë më ditë, (vetëm në Burgun e Zrenjaninit më kam mbajtur 3 vjet e dy muaj)!! Pas daljes nga burgu edhe pse isha i regjistruar në Universitetin e Prishtinës, më ndalohet mundësia e vazhdimit të studimeve, po ashtu edhe vëllëzërve dhe familjes sime i ndalohet e drejta e regjistrimit në Universitet dhe në Konvikt në Prishtinë. Gjat vitit 1983 me propozim të Komitetit Komunal të LKJ-së në organizatën bazë të Lidhjes së Komunistave në Llapashticë organizohet fushat për leqitjen e familjes tonë, për shkak të pozitave tona armiqësore ndaj shtetit, me këtë rast komunistët pësuan disfatë, sepse bashkvendasit nuk i zbatuan urdhrat e partisë, po përkundrazi na mbështetën neve. Na ndalohet pjesmarrja në organizime të ndryshme shoqërore-kulturore, nuk na lejohet e drejta e udhtimit jasht shtetit etj. (Do të përmendi vetëm një rast për të dëshmuar trysnin edhe ekonomike, babai im Hajdar Cakiqi ishte puntor i kualifikuar në KNI "Ramiz Sadiku" dhe kur caktohet brigada e tij punuese për të punuar në Libi, kur marrin vesh strukturat e policis e detyrojn organizatën punuese që ta heqin nga lista e puntorve që do të udhtonin në Libi ku pagat dhe fitimi ishte më i madh)!! Është e pamoralshme që sot ju ish gjykatësit, ish politikanët, ish policët dhe ish gazetarët e agitpropit të korridoreve të Komiteteve Komuniste, prap të pretendoni të vini në pozitat prej të cilave në një kohë i keni shkelur të drejtat e njeriut, e në raste të ndryshme edhe keni tejkaluar edhe ligjin jugosllav në fuqi. Unë si ish viktim e juaja nuk kërkoj hakmarrje të njejt si keni vepruar ju me ne, por ama ju lutem përsëritjen e recidivit nuk mundë të lejohet. Ja në origjinal Aktgjykimi në "emër të popullit" i përpiluar dhe i nënshkruar nga Tadej Rodiqi, sot nënkryetar i Partisë Shqiptare Demokristiane të Kosovës, aleate e Lidhjes Demokratike të Ibrahim Rugovës!! " Ap-Kz-nr.150 / 83 N Ë E M Ë R T Ë P O P U L L I T Gjykata Supreme e Kosovës - kolegji i përbërë nga gjyqtarët: Tadej Rodiqi, Halil Halilaj, Aqif Tuhina, Shefqet Bytyqi dhe Dushan Cvetkoviq antar, me bashkpuntoren profesionale Milica Smajli, procesmbajtës në çështjen penale kundër të akuzuarve Shefqet Cakiqi, Afrim Fusha dhe Muhamet Ymeri, për vepër penale bashkimi për veprimtari armiqësore, të parashikuar nga neni 136 par. 1 lidhur me nenin 114 të LP të RSFJ dhe kundër miturve Bedri Ajeti e Ismet Cakiqi, për vepër penale - bashkimi për veprimtari armiqësore, të parashikuar nga neni 136 par. 2 lidhur me nenin 114 të LP të RSFJ, duke vendosur për ankesat e të akuzuarve e të të miturve dhe për ankesat e mbrojtësve të tyre, Lubisav Millojeviqi dhe Marko Qojeviqi, avokat zyrtar nga Prishtina të ushtruara kundër aktgjykimit të Gjykatës së Qarkut në Prishtinë, P-nr. 2/83 datë 16 shkurt 1983, në seancën e mbajtur në të nenit 371 par. 1 të LPP, me 14 nëntor 1984, mori këtë : A K T G J Y K I M Me aprovimin e pjesërishëm të ankesave të të akuzuarve Shefqet Cakiqi, Afrim Fusha e Muhamet Ymeri, ankesave të të miturve Bedri Ajeti e Ismet Cakiqi dhe të ankesave të mbrojtësve të tyre, ndryshohet aktgjykimi i Gjykatës së Qarkut në Prishtinë, p-nr.2/83 datë 16 shkurt 1983, vetëm: -përkitazi me vlersimin juridik të veprave, ashtuqë Gjykata Supreme gjen se në veprimet e këtyre të akuzuarve dhe të mitur, për të cilat janë shpallur fajtor, qëndrojn elementet e veprës penale të propagandës armiqësore, të parashikuar nga neni 133 par. 1 të LP të RSFJ, dhe -përkitazi me vendimin mbi denimet, në pjesën që ka të bëjë me të akuzuarit, kështu që kjo gjykatë, për vepër penale të sipërpërmendur, të akuzuarin Shefqet Cakiqi e gjykon me 4 /katër/ vjet burgim, ndërsa të akuzuarit Afrim Fusha dhe Muhamet Ymeri me nga 3 (tre) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim. A r s y e t i m i Me aktgjykimin e Gjykatës së Qarkut në Prishtinë, P-nr. 2/83 datë 16 shkurt 1983, janë shpallur fajtor: të akuzuarit Shefqet Cakiqi, Afrim Fusha dhe Muhamet Ymeri - për vepër penale të bashkimit për veprimtari armiqësore, të parashikuar nga neni 136 par. 1 lidhur me nenin 114 të LP të RSFJ, dhe të miturit Bedri Ajeti dhe Ismet Cakiqi - për vepër penale të sipërpërmendur, të parashikuar nga neni 136 par. 2 lidhur me nenin 114 të Ligjit të cituar, janë gjykuar - të gjithë të akuzuarit me nga 6 vjet burgim, kurse të miturit me nga dy vjet burgim për të mitur. Në ato dënime i u është llogaritur edhe koha e kaluar në paraburgim, dhe kjo, të akuzuarit Shefqet Cakiqi prej 26 tetorit 1982, të akuzuarit Afrim Fusha prej 24 tetorit 1982 dhe të akuzuarit Muhamet Ymeri prej 23 tetorit 1982, ndërsa të miturve Bedri Ajeti dhe Ismet Cakiqi, në vend tu llogaritej paraburgimi prej 19 tetori 1982, kur edhe iu është caktuar, në të mirë të tyre u është llogaritur gabimisht prej 16 tetorit 1982. Të gjithë të akuzuarit dhe të miturit, për shkak të gjendjes ekonomike të varfër, janë liruar nga shpenzimet e procedurës penale. Kundër aktgjykimit të sipërm në afat kanë bërë ankesa të gjithë të akuzuarit dhe të miturit, si dhe mbrojtësit e tyre - Avokat Lubisav Millojeviqi (Avokatët me detyrë zyrtare - jo të angazhuar nga të akuzuarit) : për të akuzuarin Shefqet Cakiqi dhe për të miturit Bedri Ajeti dhe Ismet Cakiqi, dhe - Avokat Marko Qejoviqi (Avokatët me detyrë zyrtare - jo të angazhuar nga të akuzuarit) : për të akuzuarit Afrim Fusha dhe Muhamet Ymeri. Nga përmbajtja e ankesave të të akuzuarve dhe të miturve del se ata aktgjykimin në fjalë e kann goditur për shkak të vërtetimit të gabuar dhe jo të plotë të gjendjes faktike, shkeljes së ligjit penal dhe të vendimit për dënimin. Të akuzuarit Shefqet Cakiqi dhe Muhamet Ymeri shprehimisht nuk kann bërë propozime konkrete ; i akuzuari Afrim Fusha ka propozuar që Gjykata Supreme ta ndryshoj aktgjykimin e goditur, ashtu që këtë të akuzuar ta dënoi me dënim më të butë : i mituri Bedri Ajeti ka propozuar që ndryshimi i aktgjykimit në fjalë, kjo gjykatë ta liroj atë nga akuza; ndërkaq i mituri Ismet Cakiqi ka propozuar që aktgjykimi i përmendur të ndryshohet përkitazi me cilësimin juridik të veprimeve të veta dhe me vendimin për dënimin, ashtu që Gjykata Supreme ta shpallë fajtorë për vepër penale të propagandës armiqësore, të parashikuar nga neni 133 par. 1 të LP të RSFJ dhe për këtë vepër ta gjykoj me dënim më të butë. Mbrojtësi Lubisav Millojeviq aktgjykimin e përmendur e ka goditur për shkak të shkeljeve esenciale të dispozitave të procedurës penale, vërtetimit të gabuar dhe jo të plotë të gjendjes faktike, shkeljes së Ligjit Penal dhe vendimit për dënimet, me propozim që ai aktgjykim të ndryshohet përkitazi me cilsimin juridik të veprave dhe me vendimin për dënimet, ashtu që të gjithë të mbrojturit e tij të shpallen fajtor për veprën penale të propagandës armiqësore, të parashikuar nga neni 133 par. 1 të LP të RSFJ dhe për këtë vepër të dënohen sipas ligjit, ose ashtu që për veprat penale për të cilat janë shpallur fajtor, duke i aplikuar dispozitat për zbutjen e dënimit, të dënohen me dënime sa më të buta. Ndërkaq mbrojtësi Marko Qojeviq aktgjykimin në fjalë e ka goditur për shkak të shkeljes së Ligjit penal dhe të vendimit për denim dhe ka propozuar që Gjykata Supreme ta ndryshoj atë aktgjykim, ashtu që të mbrojturit e tij t`i shpallë fajtor për vepërn penale të propagandës armiqësore, të parashikuar nga neni 133 par. 1 të LP të RSFJ dhe t` i dënoj me denime më të buta. Përkitazi me gjendjen faktike të gjithë të akuzuarit e të miturit, si kundër edhe mbrojtësit të tyre, duke mos kontestuar kryesisht faktin se të akuzuarit dhe të miturit sipas marrëveshjeve paraprake të tyre i kanë shkruar parollat-pamfletet për të cilat janë shpallur fajtorë, pothuajse në mënyrë identike kanë theksuar se për shkruarjen dhe shpërndarjen e atyre parollave e pamfletave ata nuk kishin formuar kurrfar grupi armiqësor, në kuptim të veprës penale të bashkimit për veprimtari armiqësore, të parashikuar nga neni 136 par. 1 - për të miturit nga par. 2 - lidhur me nenin 114 të LP të RSFJ, për të cilat jan shpallur fajtor. Në këtë drejtim kanë shtur se marrveshjet për veprimet e tyre kanë qenë të përqëndruara vetëm në shkruarjen e pamfletave e parollave në fjalë, se ato marrëveshje asnjëher nuk kanë qenë rezultat i takimeve të të akuzuarve dhe të miturve paraprakisht të organizuara e të caktuara, porse si rezultat i takimeve dhe i bisedave të tyre të rastit, gjat shetitjeve si shokë në shkollë nëpër rrugë, në qajtore e në park të Podujevës, me ç`rast kanë biseduar edhe për demostratat armiqësore kontrarevolucionare të vitit 1981 në Kosovë dhe për situatën e krijuar pas atyre demostratave, e sidomos për "arsyeshmërin" e parollës "Kosova Republikë", përkatësisht se pamfletet e parollat në fjalë i kanë shkruar vetëm në disa raste. Edhe kjo shihet eksluzivisht duke qenë të mashtruar nga ndikimi i dezinformimeve të shumta dhe i propagandës armiqësore që zhvillohejatë botë lidhur me ato demostrata. Të akuzuarit Shefqet Cakiqi dhe Muhamet Ymeri e kanë përsëritur mbrojtjen e tyre nga procedura e shkallës së parë se i pari me 6 tetor ndërsa i dyti me 5 tetor 1982 kanë shkuar në shërbimin ushtarak, prandaj ata nuk kanë marrë pjesë, e as që kanë mundur fizikisht që të marrin pjesë në shkruarjen dhe shpërndarjen e pamfleteve dhe parollave me datën 18/19 tetor 1982, në ndërtetsën e shkollës fillore "Josip Broz Titi" në Podujevë, andaj as nuk kanë ditur se gjatë shpërndarjes së atyre parollave nga i akuzuari Afrim Fusha së bashku me të miturit Bedri Ajeti dhe Ismet Cakiqi / të shkruara në dispozitivin nën pikën II të aktgjykimit të goditur /, i akuzuari Afrim Fusha ka qenë i armatosur me revole, veprime, për të cilat gjykata e shkallës së parë edhe këta të akuzuar i ka shpallur fajtor, e për çka për të akuzuarin Shefqet Cakiqi gjerësisht bëhet fjalë edhe në ankesën e mbrojtësit Lubisav Millojeviq, e edhe nga mbrojtësi i të akuzuarit Muhamet Ymeri, gjatë sqarimit të ankesës në seancën publike. Nga të thekësuarat e sipërme, si të akuzuarit e të miturit, ashtu edhe mbrojtësit të tyre kanë konkluduar në ankesa se gjykata e shkallës së parë ka bërë shkeljen e ligjit penal në dëm të të akuzuarve dhe të të miturve, kur veprimet e tyre i ka cilësuar si vepër penale të bashkimit për veprimtari armiqësore, për të cilat i ka shpallur fajtor, duke konsideruar se në ato veprime mund të qëndrojnë vetëm elementet e veprës penale të propagandës armiqësore, të parashikuar nga neni 133 par. 1 të LPP të RSFJ, me përjashtim të të miturit Bedri Ajeti i cili konsideron se veprimet e tyre paraqesin vetëm kundërvajtje. Në seancën e kolegjit mbrojtësit të të akuzuarve dhe të të miturve i sqaruan ca nga pretendimet ankimore dhe ngelën pran propozimeve të bëra në ankesa. Ndërkaq, zëvendësprokurori publik krahinor, Nue SELMANI, propozoi që ankesat të refuzohen, si të pabazuara, dhe aktgjykimi i goditur të vërtetohet. Pas shqyrtimit të shkresave të lëndës, aktgjykimit të goditur në kuptim të nenit 376 par. 1 të LPP, dhe vlersimit të pretendimeve ankimore, Gjykata Supreme konstatoi: Ankesat janë të bazuara vetëm përkitazi mosvlersimit juridik të veprimeve inkriminuese të të akuzuarve dhe të miturve dhe me vendimin për denimin e të akuzuarve. Aktgjykimi i goditur nuk përmbanshkelje esenciale të dispozitave të procedurës penale, të cilat gjykata - në bazë të nenit 376 par. 1 pika 1 të LPP - gjatë vendosjes për ankesat i vërenë kryesisht. Prandaj nuk janë të bazuara pretendimet ankimore nga ankesa e mbrojtësit Lubisav Millojeviq, se dispozitivei i aktgjykimit në fjalë, në pjesën që ka të bëj me të akuzuarin Shefqet Cakiqi, / pjesa e dispozitivit nën pikën një / është i paqartë e kontradiktor me pjesën e dispozitivit nën pikën II, dhe me arsyetimin, mandej se arsyet e dhëna në aktgjykim jan kontradiktore me provat nga shkresat e lëndës dhe bazohen në supozime dhe se nga këto shkaqe gjykata e shkallës së parë me atë aktgjykim ka bërë shkeljen esenciale të dispozitave të procedurës penale të parashikuara nga neni 364 par. 1 pika II të LPP. Qëndron fakti i cekur lidhur me bazën ankimore të sipërme, se gjykata e shkallës së parë me aktgjykimin e goditur të akuzuarit Shefqet Cakiqi dhe Muhamet Ymeri, gabimisht ua ka vuar në barrë edhe shkruarjen e parollave me 18/19 tetor 1982, në ndërtesën e shkollës fillore "Josip Broz Tito" në Podujevë, si dhe rrethanën rënduese gjat caktimit të dënimeve se kinse edhe këta të akuzuar kanë ditur për faktin se i akuzuari Afrim Fusha, gjat shkruarjes së atyre parullave me të miturit Bedri Ajeti e Ismet Cakiqi, / të përshkruara nën pikën II, të dispozitivit të aktgjykimit/, ka qenë i armatosur me revole. Mirpo, sipas vlersimit të Gjykatës Supreme, ndonëse ato konstatime për të akuzuaritn Shefqet Cakiqi dhe Muhamet Ymeri, janë të gabuara - në kundërshtim me provat nga shkresat e lëndës dhe me mbrojtjen e tyre - ato në rastin konkret nuk i bëjnë pjesët e cekura të dispozitivit të aktgjykimit të goditur reciprokisht aq kontradiktore e të paqarta, saqë do të përjashtonte esencialisht njera tjetrën, ose do të vështërsonte sado pak vlersimin e drejt dhe të sigurt të ligjëshmërisë e të drejtshmërisë së atij aktgjykimi përkitazi me veprimet tjera inkriminuese të të akuzuarve Shefqet dhe Muhamet, veprime këto që janë vërtetuar në mënyrë të pa kontestueshme dhe që për kah natyra penalo - juridike e tyre dhe për kah përgjegjësia penale e kryersve të tyre janë të pavarura nga konstatimet e sipërme të gjykatës së shkallës së parë, ndonëse të gabuar. Konkretisht, jo vetëm nga ajo pjesë e dispozitivit të aktgjykimit të goditur, por edhe nga arsyetimi i tij dhe nga të gjitha provat e administruara nga gjykata e shkallës së parë në këtë qështjepenale, të përforcuara edhe me pohimet e vet të akuzuarve Shefqet Cakiqi e Muhamet Ymeri, mandej me pohimet e të akuzuarit Afrim Fusha dhe pohimet e të miturve Bedri Ajeti e Ismet Cakiqi, të bëra gjatë procedurës së shkallës së parë, e kryesisht të pa kontestuara edhe me ankesat e tyredhe të mbrojtësve të tyre, rezulton i qartë konstatimi i gjykatës së shkallës së parë se të akuzuarit Shefqet Cakiqi dhe Muhamet Ymeri gjat vitit 1982 - para se të shkonin në shërbimin ushtarak / me 5 përkatësisht me 6 tetor 1982 / kishin shkruar dhe kishin shpërndar pamfleta dhe parolla me përmbajtje propagandistike armiqësore kundër RSFJ, për të cilat ajo gjykatë me të drejtë i ka shpallur fajtor, pavarsisht nga fakti se ata nuk kishin marrur pjesë edhe në shkruarjen e parollave të datës 18/19 tetor 1982. Fakti pra se a kanë marrë pjesë këta të akuzuar edhe në shkruarjen e atyre parollave apo jo, paraqet në rastin konkret vetëm një nga çështjet faktike, të rëndësishme vetëm si rrethanë për caktimin e lartësisë së dënimit, e jo edhe si fakt nga i cili do të varej inkrimacioni penalo-juridik i veprimeve të tjera të pakontestueshme të këtyre të akuzuarve dhe përgjegjësia penale e tyre për ato veprime. Është i paqëndrueshëm edhe pretendimi ankimor i të miturit Bedri Ajeti se veprimet e tij paraqesin vetëm vepër të kundërvajtjes. Pjesmarrja e pakontestueshme e këtij të mituri në shkruarjen dhe shpërndarjen e parollave dhe pamfleteve në fjalë - me përmbajtje propagandistike armiqësore kundër RSFJ, për kah shkalla e rrezikshmëris shoqërore dhe e përgjegjësisë së këtij të mituri, i tejkalon caqet e veprës së kundërvajtjes, përkatësisht ngritet në vepër penale. Kjo aq më parë, kur pjesmarrja e tij është bërë me vendosshmëri, me vetëdije të plotë dhe është përsëritur disa herë. Ndërsa, sipas vlerësimit të Gjykatës Supreme, me bazë është theksuar në ankesa se gjykata e shkallës së parë ka bërë shkeljen e ligjit penal në dëm të të akuzuarve dhe të miturve kur veprimet e tyre i ka vlersuar si vepër penale të bashkimit për veprimtari armiqësore, të parashikuar nga neni 136 par. 1 - për të miturit nga par. 2 - lidhur me nenin 114 të LP të RSFJ dhe se në ato veprime qëndrojnë vetëm elementet e veprës penale të propagandës armiqësore, të parashikuar nga neni 133 par. 1 të Ligjit të përmendur. Lidhur me këtë vlenë të theksohet se nga të gjitha provat në shkresat e lëndës, të përforcuara edhe me pohimet e vet të akuzuarve e të miturve në procedurën e shkallës së parë, kryesisht të pakontestuara edhe me ankesa e edhe nga përshkrimi i faktit i veprave në dispozitivin e aktgjykimit të goditur, del qartazi se të gjitha veprimet inkriminuese të të akuzuarve e të miturve në të gjitha rastet kanë qenë të orientuara vetëm në shkruarjen, përkatësisht në shpërndarjen e pamfletave dhe parollave me përmbajtje propagandistike armiqësore kundër vlerave mbrojtëse të sanksionuara me dispozitën e veprës penale të propagandës armiqësore, të parashikuar nga neni 133 par. 1 të LP të RSFJ. Qëndron fakti që ka vërtetuar gjykata e shkallës së parë se të akuzuarit dhe të miturit shumicën e pamfletave dhe parollave në fjalë i kanë shpërndarë, përkatësisht i kann shkruar në grup bashkarisht dhe sipas marrveshjeve të tyre paraprake. Mirëpo, sipas vlersimit të gjykatës Supreme, vetëm nga ky fakt nuk mund të përfundohet se të akuzuarit kishin formuar grup, përkatësisht se të miturit ishin bërë antar të grupit, për veprimtari armiqësore, në kuptim të dispozitave të nenit 136 par. 1 e 2 lidhur me nenin 114 të LP të RSFJ, siç ka konkluduar gabimisht gjykata e shkallës së parë. Kjo në radhë të parë, për arsye se vepra penale e propagandës armiqësore, si kundër edhe shum vepra të tjera penale, parimisht mund të kryhet edhe në grup bashkërisht nga disa persona, gjë që shpeshëherë ndodhë në praktikë e që nënkupton edhe marrveshjen paraprake të kryersve të saj. Në këtë drejtim, vlen të theksohet fakti se marrveshja paraprake, veprimet e përbashkëta, e eventualisht edhe organizimi i dy ose më shum personave për kryerjen e veprës penale të propagandës armiqësore, të parashikuar nga neni 133 i LP të RSFJ, nuk jan sankcionuar me dispozitën e nenit 136 të LP të RSFJ, si vepër penale e veçant. Prandaj, në rastet kur, përkundër bisedave, marrëveshjeve, ose edhe formimit të grupit për kryerjen e veprës penale të propagandës armiqësore, nuk është ardhur konkretisht deri te kryerja e saj, kemi të bëjmë me veprën penale të bashkimit për kryerjen e veprave penale të caktuara me Ligjin Fedeartiv, të parashikuar me dispozitën e nenit 254 të LP të RSFJ. Në fund, duhet theksuar se në rastin konkret nuk mund të bëhet fjalë as për vepërn penale të cenimit kontrarevolucionar të rregullimit shoqëror, të parashikuar me dispozitën e nenit 114 të LP të RSFJ. Kjo, përveç arsyerave të sipërme edhe për arsyet se vepra penale e cenimit kontrarevolucionar të rregullimit shoqëror, e parashikuar me dispozitën e nenit 114 të LP të RSFJ ndaj veprës penale të propagandës armiqësore, sikurse edhe ndaj të gjitha veprave tjera penale, të orjentuara kundër bazave të rregullimit shoqëror socialist, vetqeverisës dhe sigurimit të RSFJ, është vepër me karakter të përgjithshëm, përkatësisht me karakter supsidar, që do të thot se aplikimi i asaj dispozite në rastet konkrete mund të vijë në konsiderim vetëm po qe se vepra e kryer kundër bazave mbrojtëse të sipërme dhe sigurimit të RSFJ nuk është përcaktuar si vepër penale e veçant me asnjë nga dispozitat e veprave tjera penale të këtij lloji, të përfshira në kreun e XV të LP të RSFJ. Nga arsyet e sipërme Gjykata Supreme e ndryshoi aktgjykimin e goditur - si në dispozitiv të këtij aktgjykimi - përkitazi me cilsimin juridik të veprimeve inkriminuese të të gjithë të akuzuarve dhe të miturve, duke gjetur se në ato veprime qëndrojn vetëm elementet e veprës penale të propagandës armiqësore të parashikuar nga dispozita e nenit 133 par. 1 të LP të RSFJ. Njëkohësisht kjo gjykatë, duke e vlersuar aktgjykimin e goditur përkitazi me vendimin për denimet, gjeti se ankesat janë të bazuara vetëm përkitazi me vendimet e të akuzuarve. Përveç faktit se vepra penale e propagandës armiqësore është vepër me rrezikshmëri shoqërore më të vogël se vepra penale e bashkimit për veprimtari armiqësore, me bazë është theksuar në ankesa se gjykata e shkallës së parë të akuzuarve Shefqet Cakiqi dhe Muhamet Ymeri, si rrethanë rënduese, gabimisht ua ka vlersuar edhe rrethanën se, kinse, ata kanë ditur se i akuzuari Afrim Fusha - me rastin e shpërndarjes dhe shkruarjes së pamfletave dhe parullave të datës 18/19 tetor 1982 bashk me të miturit Bedri Ajeti e Ismet Cakiqi - ka qenë i armatosur me revole. Në prezencën e këtij fakti dhe të rrethanave tjera lehtësuese që i ka vrejtur gjykata e shkallës së parë : se të gjithë të akuzuarit janë të moshës relativisht të re, të gjendjes ekonomike të varfër, mandej se veprën penale e kanë kryer duke qenë të ndikuar nga dezinformatat e shumta dhe nga propaganda që bëheshin atë botë përkitazi me situatën e krijuar pas demostratave armiqësore kontrarevolucionare të vitit 1981 në Kosovë, dhe se të gjithë ata kanë pranuar veprën e kryer, duke pasur parasysh edhe rrethanën rënduese për të akuzuarin Shefqet Cakiqi se ai ka qenë iniciator dhe nxitës i të akuzuarve të tjerë dhe i të miturve për kryerjen e asaj vepre, Gjykata Supreme e ndryshoi aktgjykimin e goditur edhe përkitazi me vendimin për dënimin e të akuzuarve, si në dispozitiv të këtij aktgjykimi, duke konsideruar se këto denime janë në përpjestim me shkallën e rrezikshmërisë shoqërore të veprës penale në fjalë dhe me përgjegjësin e të akuzuarve për atë vepër, dhe se me bazë mund të pritet se edhe me ato dënime në rastin konkret do të arrihet ndaj tyre qëllimi i dënimit i parashikuar nga neni 133 i LP të RSFJ. Ndërkaq ankesat e të miturve dhe të mbrojtësve të të miturit Ismet Cakiqi përkitaz me dënimin, kjo gjykat i vlersoi si të pabazuara, përkundër faktit se edhe për këta të mitur qëndrojn të gjitha rrethanat lehtësuese të sipërpërmendura lidhur me të akuzuarit. Kjo për arsye se siç del nga shkresat, Ismet Cakiqi dhe Bedri Ajeti, ndonse kann vepruar si të mitur, përkah vendosshmëria dhe veprimet e këtyre për kryerjen e veprës penale në fjalë, nuk kanë qenë më pak të angazhuar se të akuzuarit. Nisur nga kjo Gjykata Supreme gjeti se denimet e shqiptuara këtyre të miturve nga gjykata e shkallës së parë me nga dy vjet burgim për të mitur, janë të drejta dhe në përpjestim me rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale konkrete dhe me përgjegjësin e tyre për atë vepër, ashtu që me bazë mund të pritet se vetëm me ato dënime do të arrihet në masë të duhur qëllimi i dënimit. Nga sa u tha më sipër, u vemndos si në dispozitiv të këtij aktgjykimi. GJYKATA SUPREME E KOSOVËS NË PRISHTINË Ap-Kz-nr. 150/84 datë 14 nëntor 1984. Procesmbajtës Kryetari i kolegjit Milica Smajli, d.v. Tadej Rodiqi , d.v. Vula dhe nënshkrimi " · Nga Igor Mekina e Svetlana Vasovic, dhjetor 1988, revista "MLADINA" Lublanë, Slloveni (Pjesë nga intervista) PËRSE NENI 133 ….Shefqet Cakiqi, është vetëm njëri prej atyre i cili me vitet më të bukura të jetës së vet i pagoi haraçin ligjdhënjes revolucionare. Sipas praktikës së paparë dhe politikës së indoktrinuar dhe të dhunëshme të gjyqeve, veprimtaria për Republikën e Kosovës ka qenë dhe është vepër e rëndë penale. Marrëzia e gjykimit të tillë del në pah vetëm tash në kohën e ndrrimeve kushtetuese, tash, kur përkundër opinjonit publik tentohet të ndërpritet autonomia e Kosovës, madje të kthehet emertimi i saj në Kosmet, kur askush më nuk denohet në bazë të nenit 133. Ky nen përbindësh i Ligjit Penal, që kërcnon deri me dhjetë vjetë burg personit që tenton ta rrënoj "klasën puntore dhe njerzit punonjës" dhe ta then Bashkim - Vllazrimin e barazin e kombeve dhe kombësive, dhe i cili fillon me këto fjalë : "Paraqitja mendimkeqe dhe e pavërtetë e gjendjes sociale dhe politike e shtetit", që në formulimin e tij shpeshher të ndryshuar ka mbetur pa koment" i dhunshëm". Ky nen përmban vetëm lidhjen formale "ndryshim kundërkushtetutar të marrdhënjeve shoqërore".... sepse kjo mënyrë e shqyrtimit është thjesht burim i të gjitha ngatrresave ligjore. Kërkesa mbi ndrrimin e statusit të një krahine të caktuar mund të jetë me apo pa bazë, por kjo është në radhë të parë detyrë e organeve të zgjedhura politike në mënyrë demokratike, në mos çështje e vet "klasës puntore", të vendosin mbi ndryshime për ose kundër, por kurrsesi detyrë e gjyqeve. Vetëm trajtimet verbale me këto ndryshime nuk do të duhej të ishin vepër penale, përderisa nuk thirret në ndihmë dhuna. Sepse, kësisoji Shefqeti ashtu edhe si edhe shum të dënuar të tjerë, me aplikimin e këtare masave fillimisht është shkelur e drejta kushtetutare e pastaj liria e mendimit dhe e vetvendosjes. Vetëm mungesa e qartë mbi kuptimin "kushtetues" dhe "jokushtetues" sjellë deri në cungimin e të drejtave të njeriut për shkak të kërkesave të paqarta, për shkak të klimës së frikës dhe represionit, "dhuna" ligjërisht e harruar bëhet armë e atyre, të cilët e ndjekin mendimin, dhe bëhet armë e atyre të cilët fillojnë t`i kundervihen kësaj trysnie me dhunë. Kur nuk ekziston liria dhe dialogu mund të ndodhë që forca e argumenteve të sulmohet nga argumentet e forcës.... Shefqetin dhe të gjithë ata, të cilët ndonjëherë kann menduar në këtë mënyrë as sot e kësaj dite nuk i mbronë asgjë, madje as ai nen i cili do të duhej të ishte në kundërshtim formal me nenin 133 të Ligjit Penal, do të thot neni 166 i Kushtetutës. Sepse ky i fundit siguron vetëm "lirin e mendimit dhe pozicionimin" e jo "lirinë e shprehjes së mendimit", d.m.th. mbron diçka çka në realitet nuk ka kuptim - mendimin si proces psiqik i brendshëm e jo si shprehje e mendimit. Në këtë mënyrë Kushtetuta na mbetet një balon i thatë, e cila na lejon të mendojmë deri në momentin kur dëshirojmë t`ia komunikojm dikujt. Po edhe kjo është një e drejtë e cunguar në bazë të vendimit të Gjykatës Supreme Serbe e cila deklaron se "Dallimi është i qartë në teorin e ligjit mes mendimit dhe ideve të përcaktimitpërkundër fjalëve të folura apo të shkruara", kështu që veprat e padiskutuara dhe të pashkruara nuk denohen !!!! (Vendim i Gjykatës Supreme Serbe no. Kz. - 375/85). Kështu si ka ndodhur, këta djem janë dënuar gabimisht, për shkak të angazhimit të mëparshëm. Kjo është e ngjajshme me veprimin që e ka bërë në emër të Sllovenëve, me të drejtë Anton Koroshec në Parlamentin e Vjenës me rastin e leximit të deklaratës së Majit përpara shtatëdhjetëvjetësh…." ****** Kësaj dëshmie i bashkangjita edhe shkrimin e Igor Mekinës dhe Svetllana Vasoviqit të botuar në dhjetor të vitit 1988 në revistën "Mladina" të Lublanës, shkrim ky që ka qenë si përfundim i një interviste dy faqëshe rreth procesit tim gjyqësor dhe rreth gjendjes në Kosovë. Këtë me qëllim që të i përkujtoj disa gazetar dhe redaksi që po quhen tash "kombëtare" e atëherë ishin në vorbullin e propagandës së Lidhjes së Komunistave të Jugosllavisë, se as sot e kësaj dite nuk e kanë larë borgjin dhe mëkatin ndaj neve!! Atëher me komentet e tyre na njollosëshin me epitete nga më të ndryshëmet si "shovenista", "nacionalista", "kundërrevolucionar" etj. duke shpifur edhe në raportet e tyre rreth demostratave dhe rreth gjykimeve tona. Sot të njejtit kanë kthyer gëzofin dhe veten e quajn "kombëtar" e "nacionalist" e viktimat e tyre "komunista" , "enverista" , "të papërvojë" etj. Mjafton për ata që të shohin se si Igor Mekina slloven dhe Svetllana Vasoviç serbe në vitin 1988 gjykonin nenin 133 dhe na mbronin e "gazetarët" të varur e të pavarur të shminkatur tash si nacionalista vazhdojn me avazin e vjetër dhe punojn pa rreshtur në rehabilitimin e ish-politikanëve të LKJ-së, ish-Gjykatësve, ish-policëve dhe ish-oficerve që kishin bërë shkelje brutale të të drejtave të njeriut dhe të drejtat kombëtare të shqiptarve në Kosovë.

LARTË