Shefqet Cakiqi

Është e drejtë demokratike e çdokujt të përcakëtoj për veten e tij përkatësin edhe politike-nacionale-fetare, emrin dhe mbiemrin, apo thën me më pak fjalë për gjithçka personale gjithkush ka të drejtë të vendosë personalish, deri në kufirin kur nuk cenon të drejtat e tjetrit. Në rastin konkret Agim Veliu nga Bardhoshi, që nga kuvendi komunal i Besjanës është zgjedhur kryetar, kapërcen të drejtat e veta dhe në mënyrë arbitrare përcakton emrin e diçkaje që nuk është personale, kapërcen edhe detyrat dhe obligimet e një mandati dyvjeqar për të drejtuar Kuvendin e Komunës së Besjanës. Është kjo arsyeja që Agim Veliu dhe veprimi i tij janë temë e këtij shkrimi që prap se prap nuk pretendon që të jetë arbitër, por thjesht si banor i Besjanës dua të jap pikpamjet e mija rreth rastit konkret, duke reaguar vetëm nga kufiri i personales që e tejkalon Agim Veliu dhe që mundohet të jetë arbitër për gjëra që nuk janë në kompetencën dhe të drejtën e tij. Kushdo që privatisht dëshiron ende të jetë nga Bradashi dhe jo nga Bardhoshi, nga Podujeva dhe jo nga Besjana le të urdhëroi dhe brenda oborrit dhe shtëpisë së tij askush nuk do të i përzihet dhe nuk do të reagoj, por kur kalohet privatja dhe i imponohet gjith fshatit dhe gjith komunës, nga kjo nënkuptohet edhe nënshtrimi i kritikës dhe analizës për të gjetur koncenzusin e përgjithshëm, pa shkelur të drejtat e të tjerëve. Toponimet e imponuara nga administrata e vendosur të okupatorit serb në Kosovë dhe nga kjo edhe në Besjanë, janë aqë transparente dhe qëllimkëqia, që edhe njerzit e thjesht që nuk kanë njohuri shkencore për toponimet e vendbanimeve, emrave dhe mbiemrave i kanë shiquar dhe i shiqojnë me neveri. Rasti konkret, emri "Bradash" është një emrim tipik i gjuhës serbe që në përkthimin bukfal do të thot "Mjekrrosh". Një emër shum origjinal shqiptar Bardhosh që edhe në popull edhe nga historianët njihet si toka të Bardhoshit që i kishte lëshuar me qira "qipqi" dhe punoheshin nga rrogëtarët " raja " dhe " beraja " dhe pikrisht këta të fundit që ishin serb nuk mund ta shqiptonin shkronjën shqipe "DH" dhe pohonin se rrogëtonin te Bardoshi e që më vonë pas okupimit serb, nga administrata serbe do të quhet ai vendbanim "Bradash". Po i njejti fenomen është edhe emri Podujevë, që rrjedh nga serbishtja " Podina ", që do të thot rrafshëlartë, e emërtuar edhe nga vet fakti se Besjana dhe i gjith Llapi ka lartësin mbidetare më të lartë se Fusha e Kosovës dhe Dukagjini, nga ky term gjeografik ne serbishte, " Podina " (Rrafshëlarta) serbët e bënë edhe emër administrativ të vendbanimit, duke ja shtuar edhe prefiksin -evo, si në rastin e qyteteve serbe-Kralevo,Llazarevo etj. Vet popullata Llapjane, emrin Podujevë nuk e ka përvetësuar asnjëher dhe veten kurrë nuk e ka quajtur "Podujevas" por Llapjan ose në emrin e fshatit apo fisit. Llapjani nuk e ka quajtur veten kurrë Podujevasi si e quajn veten psh. Gjakovari, Pejani, Gjilanasi, Kuksjani etj. Nga studimet e historianëve dhe e arkeologëve, kohën e fundit janë zbuluar gjurmë të vendbanimeve të hershme antike në të cilat përfshihen fortesa, kala dhe qytete me një kulturë të zhvilluar. Është për të u përmendur Mozaiku i Orfeut i zbuluar në Vendenis ish "Gllamniku", kjo është një dëshmi e një qytetrimi që kanë ditur e punuar art si është mozaiku, po ka njohur dhe kultivuar edhe muzikën, sepse në atë mozaik është Orfeu i vizartuar duke i rën instrumentit të quajur Lyra, i kësaj kategorie është edhe Fortesa ose Kalaja e Llapashticës prej kah mund të vështrohet i gjith rajoni i Llapit. Historianët dhe arkeologët shqiptar kanë zbuluar edhe gjurmët e vendbanimeve antike të quajtura Besiana, Tezula, Laberioni, Labuca dhe Bederiana. Prej këtyre emrave vetëm Besiana ka arritur të ruhet në kujtesën e popullit dhe të ruhet edhe si emër i fshatit Besi. Janë këto disa argumente që Agim Veliu është dashur të i dijë, ose para se të dilte me kërkesën për ruajtjen e toponimeve serbe si "Bradash" dhe "Podujevë" të konsultohej me historian dhe gjuhtarë Llapjan të cilët nuk janë të pakët dhe nuk janë pa emra të respektuar. Agim Veliu duhet të lirohet nga mendësia komuniste-kolaboracioniste e disa bashkëfshatarve të tijë që në gjith Llapin nuk kanë lënë nam të mirë. Në periudhën e sundimit serb-komunist ato kuadro vetëm për hirë të 800 !! (po e shkruaj edhe me fjaë) tetëqind serbëve, impononin dygjuhësin dhe serbishten në mbledhje, nëse në ato mbledhje ishte edhe një serb i vetëm. Ajo mendësi e Komitelinjëve nga "Bradashi" që përziheshin edhe në repertorin e koncerteve të Shoqërisë Kulturore "Josip Rela", deri edhe në komponimin e një kënge që këndohej gjysma serbisht gjysma shqip (Oj devojko iza brga….) qëllimisht e citava, se kjo do të i përkujtoj shum llapjan se deri ku ka ndërhyrë mendësia komuniste-kolaboracioniste me shkije dhe njohsit e mirë të rrethanave në Besjanë janë në gjendje të i dinë me emër, siç ka mundësi të i din edhe Skender Hyseni harmonikist në koncertet e tilla të vllaznim bashkimit të imponuara nga komitetlinjët që me shumicë vinin nga Bardhoshi apo "Bradashi" si kanë qejf ata ta quajn fshatin e tyre!!! Mjaft me mendësin edhe të atyre "Bradashsve" që bënë dhëndërr një serb që punonte në Komitetin e Besjanës - "Podujevës" dhe mashtronin popullsin e fshatit të tyre se do të na e asfaltoi rrugën Fatimja me Milloshin!!! Llapi dhe Besjana nuk e ka merituar që edhe në këtë periudhë të maltretohet nga mendësia e tillë e ish komitetlinjëve-komunist bashkëfshatar dhe ish udbashëve të tipit të Jakup Hotit i cili në cilësin e policit vret demostruesin paqësor Bedri Sokolin, duke tejkaluar edhe ligjin serb, dhe duke qenë i implikuar edhe në rrjetin e narkomanëve dhe shitësve të narkotikës së bashku me Tahir Zemën në vitin 1988, i cil sot pozon me dëshir edhe me Ibrahim Rugovën, kryetarin e Agim Veliut. Ky është ai emruesi i përbashkët i një veprimi të Agim Veliut, sepse nuk është vetëm qëllimi që për hatër të 800 shkieve në Besjanë të ruhet emri "Podujevë" dhe "Bradash", po qëllimi është të ruhet kontinuiteti i një politike komuniste-kolaboraciniste që dëshiron të imponohet në gjithë Kosovën.

LARTË